Het was voorjaar. De zomer stond voor de deur. Ik was druk aan het werk in de keuken. Want zo verdien ik tegenwoordig de kost, als zelfstandig werkend kok. Niet omdat ik zo’n kooktalent ben, maar wel omdat er goed geld in te verdienen is, je elke dag kan werken en vooral maanden niet ;). Ik was daarnaast erg druk met het uitbrengen en verspreiden van mijn eerste boek Pispaal, als digitale download. En dat ging ook wel lekker. Ik was niet voornemens om ermee naar een uitgever te gaan, gewoon omdat het tegenwoordig ook prima zelf te doen is. En natuurlijk ook wel een beetje omdat ik dacht: “Wie zit er nou daadwerkelijk op het verhaal van Jan Hendrik te wachten?” Tot ik een telefoontje kreeg van een uitgever, die me op het spoor was gekomen via Facebook. “Je hebt een uitgeefwaardig manuscript in handen. We zullen alleen nog iets aan de cover moeten doen.”
Helemaal blij dus. Ik zag meteen de rode loper, de spotlights, de aandacht van de vele blonde meisjes, de pers en wat niet. Ik ging ook ineens heel anders naar mijn eigen manuscript kijken. Had ik dan wel iets goeds geschreven? Iets wat de moeite waard was? Iets wat mensen zouden gaan kopen? Tja, ik had het toch echt van een ander gehoord.
Na nog een aantal stevige telefoongesprekken, voelden Inanna van den Berg, van uitgeverij Ambilicious, en ik een oprechte klik. Een klik die resulteerde in een waarachtige ontmoeting twee maanden later.
Het was inmiddels halverwege augustus en ik was met mooi weer op de motor vertrokken richting Kalmthout in België, het woonadres van Inanna. Na zo’n vijf minuten voor het hek te hebben gestaan, leek niemand de bel te horen en werd er ook geen telefoon opgenomen. Was er wel iemand thuis? Ik besloot het terrein maar op eigen houtje te betreden. Ik hoopte niemand in zijn of haar badkleding te storen. Gelukkig viel het mee, want er kwam een wat chaotische, doch vriendelijke man in zijn badjas naar buiten zetten.
“Goedemiddag, kan ik u ergens mee helpen?”
“Ja, ik ben Jan Hendrik, ik had hier een afspraak vandaag? U bent uitgever?”
“Oh, ja dat zijn wij inderdaad. Maar we kunnen ons niet herinneren dat we een afspraak hadden voor vandaag.”
Ik baalde er een beetje van. Hoe konden ze mij nu zijn vergeten? Ik, die aan de vooravond stond van zijn o zo belangrijke boekrelease? En toen er uit het niets een grote hond, ik schat een kruising tussen een dog en een Duitse herder, mijn kruis kwam bestuiven, had mijn fantasie officieel plaats gemaakt voor de soms “bittere werkelijkheid.” Ook ik zal onderaan moeten beginnen. Ik en de beste man deelden een blik, terwijl hij met een enkele hand zijn bril vasthield en half zijn badjas dichtknoopte.
“Maar kom anders even verder joh, dat praat wat gemakkelijker.”
We doken meteen de diepte in en zo’n vier uur later, hadden Inanna en haar echtgenoot Peter, de koffie omgeruild voor Belgische bieren en was de uitkomst van onze ontmoeting, dat we er samen voor gingen zorgen dat mijn debuutroman Pispaal, in de boekhandel gaat komen. Lijkt de fantasie dan toch een beetje werkelijkheid te gaan worden? 😉
